Zanieczyszczenie środowiska to istotny problem cywilizacyjny. Szkodliwe związki mogą być przyczyną poważnych problemów zdrowotnych. Odchody roztoczy, tkaniny, plastik, papier biurowy, lotne związki wydzielane z farb, lakierów czy sklejek, promieniowanie urządzeń elektrycznych mogą powodować alergie, zaburzenia układu nerwowego, a nawet nowotrowory. Najbardziej szkodliwe substancje w mieszkaniu. Benzen – jeden z szkodliwych związków występujący w klejach i lakierach. Formaldehyd – składnik kosmetyków takich jak lakiery do włosów i paznokci oraz dezodoranty. Przy długotrwałym i częstym wdychaniu może prowdzić do chorób układu oddechowego. Ksylen – znajduje się w lakierach, impregnatach i innych substancjach konserwujących drewno. Nikotyna i substancje smoliste – mogą być przyczyną alergi i wielu innych chorób, także raka płuc. Odchody roztoczy – zawiarają aktywne enzymy powodujące silne alergie. Smog elektromagnetyczny – promieniowanie urządzeń eletrycznych osłabia koncentrację, zmniejsza odporność organizmu i zwiększa ryzyko wystąpienia nowotworów. Oczyszczanie powietrza w pomieszczeniach. Podstawą jest częste i systematyczne wietrzenie pomieszczeń, w których przebywamy na co dzień. Można również stosować nowoczesne urządzenia czyszczące ale oprócz tego warto otaczać się roślinami, które filtrują powietrze. 

 

Zieleń nie tylko dekoruje wnętrza ale dezaktywuje wiele toksyn i fal, nawet dym tytoniowy i smog elektromagnetyczny. Dodatkowo niweluje niekorzystne działanie alergenów i drobnoustrojów. Siła oddziaływania roślin jest różna w zależności od gatunku. Najbardziej dobroczynne działanie mają palmy i paprocie. Naukowcy dowodzą, że 3 duże lub 6 małych kwiatów doniczkowych potrafi obniżyć stężenie substancji toksycznych we wnętrzu. 

 

Rośliny doniczkowe oczyszczające powietrze. 

 

Aloes zwyczajny (łac. Aloe barbadensis) - to sukulent o właściwościach nie tylko leczniczych, także filtruje powietrze z zanieczyszczeń, a nocą wytwarza tlen, pochłaniając dwutlenek węgla. Doskonale nawilża powietrze. Roślina ma grube i mięsiste liście. Preferuje stanowisko słoneczne i wysoką temperaturę pokojową, zimą temperatura powinna wynosić około 10stopni. Aloes podlewamy rzadko i nigdy bezpośrednio na liście. Warto stosować nawóz bogaty w potas. 

 

Bluszcz pospolity (łac. Hedera helix) – popularne pnącze można uprawiać w pomieszczeniach jak i ogrodzie. Ozdobą są charakterystyczne skrętoległe liście a i zabarwienie zależy od odmiany. Optymalne są stanowiska lekko zacienione. W pełnym słońcu bluszcz może ulegać poparzeniu natomiast w całkowitym cieniu roślnie wolniej. Roślinę można uprawiać w uniwersalnym podłożu z dodatkiem piasku i żwiru. Ważne by gleba była przepuszczalna. Bluszcz pospolity nie jest łatwy w uprawie. Nawet lekkie przesuszenie korzeni powoduje przesuszenie liści, nadmiar wody żółknięcie i opadanie. 

 

Chamedora wytworna (łac. Chamaedorea elegans) – to wolno rosnąca palma osiągająca w mieszkaniach do ... wysokości. Jej ozdobą są pierzaste liście. Preferowane są stanowiska lekko zacienione. Jest to gatunek szczególnie tolerancyjny na zanieczyszczenia. Najlepiej zastosować specjalistyczne podłoże do palm, roślina dobrze czuje się w wąskich i wysokich donicach. W pięlegnacji należy pamiętać o podlewaniu i zraszaniu. 

 

Daktylowiec kanaryjski (łac. Phoenix canariensis) – potocznie nazywany także palmą królewską. W mieszkaniu osiąga zwykle 1-2 metrów wysokości. Ozdobą są gęste, rozłożyste, ciemnozielone, pierzaste liście nazywane potocznie pióropuszem. Optymalne dla rozwoju palmy są miejsca słoneczne lub lekko zacienione, w pobliżu okna. Latem możemy wynieść rośline na balkon czy taras. Zimą piwnno się ją przenieść do chłodniejszego pomieszczenia. Warto zastosować przepuszczalne specjalistyczne podłoże do palm. Daktylowiec lubi dobrą warstwe drenażową. Roślinę należy regularnie podlewać by podłoże było stele lekko wilgotne i nawozić od wiosny do jesieni. Gatunek ten lubi częste i obfite zraszanie. Najkorzystniej wygląda sadzony w wysokich pojemnikach. 

 

Draceny (łac. Draceaena) – dreceny różnią się wielkością, kształtem liści oraz ich zabarwieniem. Najpopularniejsze gatunki to dracena: obrzeżona, wonna, Sandera. Rośliny preferują jasne stanowiska o rozproszonym świetle, najlepiej ustawiać je w pobliżu okien. Gleba powinna być żyzna i przepuszczalna. Warto zastosować specjalistyczne podłoże do jukk lub dracen. Istotne jest nawożenie dracen od wiosny do jesieni. Co 2-4 lata należy zmieniać donice na większe. Bardzo lubią pomieszczenia o dużej wilgotności. 

 

Fikusy (łac. Ficus) – mogą różnić się w zależności od gatunku wielkością i wyglądem liści. Do najpopularniejszych gatunków należą: fikus banjamiński i sprężysty. Fikusy preferują stanowiska jasne ale z światłem rozproszonym. Dobrze rosną w pobliżu okien. Niektóre gatunki z braku światła mogą gubić liście. Fikusy uprawia się w glebie jednorodnej uniersalnej dla roślin doniczkowych. Szczególnie należy pamiętać o regularnym nawożeniu rośliny. Gatunki o dużych liściach należy nabłyszczać. 

 

Paproć (Nefrolepis wyrosły łac. Nephrolepis exaltata) – najłatwiejsza w uprawie i najbardziej popularna z paproci. Osiąga do 40cm wysokości. Jej ozdobą są charakterystyczne pierzaste liście. Stanowisko rośliny powinno być zacienione bez bezpośredniego kontaku z promieniami słonecznymi. Ustawia się ją lub wiszących donicach . Podłoże powinno być przede wszystkim przepuszczalne. Najistotniejsze jest regularne podlewanie paproci i zraszanie nawet codzinne, przesuszenie korzeni powoduje opadanie liści. 

 

Sansewiera gwinejska (łac. Sanseviera Trifasciata) – jest sukulenten liściowym i właśnie w liściach magazynuje wodę. Jest rośliną długowieczną i wytrzymałą na niekorzystne warunki: duże różnice temperatur, silne nasłonecznienie. Nie lubi nadmiernego podlewania. Dorasta do 120 cm wysokości ale zazwyczaj osiąga 40–80 cm. Ozdobą są d ługie, ostro zakończone liście , o zielonej barwie, wyrastają bezpośrednio z podłoża (co roku pojawiają się 2-3 nowe). Mają żółtawy lub kremowy brzeg oraz ciemniejsze, poprzeczne prążki. Latem należy zapewnić sansewierze temperaturę 21–24°C, zimą 18°C. W chłodnych i wilgotnych mieszkaniach może gnić. Im chłodniej, tym mniej należy podlewać. Rośliny nie zraszamy ani nie nabłyszczamy, wystarczy wytrzeć liście wilgotną szmatką. 

 

Skrzydłokwiat (łac. Spathiphyllum) - osiąga wielkość do 40cm. Ozdobą są duże ciemnozielone, lancetowate liście jak i białe kwiatostany. Najlepiej czuje się w cieniu, bezpośrednie promienie słoneczne mogą prowadzić do oparzeń liści i kwiatów. Optymalne podłoże powinno być żyzne, próchnicze i przepuszczalne. Skrzydłokwiat lubi pomieszczenia o dużej wilgotności powietrza. Jego zdolności oczyszczania powietrza wzrastają jeszcze bardziej przez częste i obfite podlewanie. Woda do podlewania powinna ? być przegotowana i odstana. 

 

Zielistka Sternberga (łac. Chlorophytum comosum) – popularnie nazywana trawką dorasta do 45cm. Jej ozdobą są wąskie liście, które występują całe zielone lub o białych brzegach. Zielistka zazwyczj zakwita w mieszkaniach, ale jej białe, drobne kwiaty są małe. Roślina toleruje różne stanowiska. Odmiany o dwubarwnych liściach zwykle mają większe wymagania. Trawa dobrze rośnie w uniwersalnej ziemi z warstwą piasku i usypaną warstwą drenażową na dnie donicy. To jeden z najłatwiejszych gatunków w uprawie, nie ma specyficznych wymagań.